Халиун өвсний толгой
Газарт мөргөн бөхөлзөж
Хатсан навчсын уйлаан
Зүрх урсан үдшээр
Буцах хайрын сүүдэрт
Дурсамж тэвэрч үлдээд
Ботго тормон нүдэнгээ
Голоо эгштэл санахуй
Сайхан байж дээ ... гэж санаа алдмаар
Сархад сөгнөж өчигдөрт атаархмаар
Минийх байсиймаа гэхээр зүрх омогшмоор
Хэзээ ч уулзахгүй гэхээр сэтгэлээ оршуулмаар
Ухаангүй хайртай чи минь
Тэвэрт минь үгүй болохоор
Уйдхан энэ хорвоод
Амьд явахаас халширдаг
Уйтгарт сарны чөлөөнд
Бусдын өвөрт чамайг бодож
Утгагүй амьдарна гэхээс
Уйлмаар болдог
Зүрхний гашуун дуслууд
Хацар даган урсахдаа
Зүйргүй уран түүний минь
Ялдам харцыг сануулдаг
Цээжнээс зангирах огшил
Хоолойд ирж тээглэхэд
Чиний алчуурыг үнэрлэн
Алдуурах мэт тайвширдаг
Чөдрөө тастсан хүлэг
Салхи үнэрлэн гүйх мэт
Чинийхээ зөөлөн нүд рүү
Гал цахилтал тэмцэхсэн
Гунигийн торноос мултарсан
Уран дууч шувуухай болоод
Хацрын чинь хонхорхойд буух л гэж
Халин дүүлэн нисэхсэн
Зөрүүд заяаны буулганд
Шазуур зуусан сэтгэл
Зөндөө их тэвчлээ
Нулимсыг минь одоо ав даа
Дууль болон үлдэх
Их хайрын буйранд
Дуслах нулимс тоссон
Эргэлгүй хатуу тавилан минь дээ ...
Оддын тоогоор, хүсэж явдгаа больсоон
Орчлонд, хүнээс үнэтэй нь хаа байна
Зүрх сэтгэл хоосолсон, бидэн хоёрын хагацлаас
Зүүгдэж үлдсэн, ухаарал гэвэл энэ байна.
Бардам гэнэн гүнж минь
Аз жаргалтай яваарай
Бодлоороо үнсье !
Бяцхан зүрхээ зовоож
Намайгаа бүү санаарай
Зүүдэндээ учиръя !
Нүгэл бүхнээс
Гөрөөс шиг үргэж яваарай
Нэрийг чинь тарнилан шивнэе !
Нүцгэн сэтгэлдээ гуниг нөмөрч
Аалиа бүү эвдээрэй
Зүсийг чинь сүнсэндээ шингээе !.
No comments:
Post a Comment